Motorek - Grzegorz Turnau

Żyjesz i jesteś meteorem

Lata całe tętni ciepła krew

Rytmy wystukuje maleńki w piersiach motorek

Od mózgu do ręki biegnie drucik nie nerw

Jak na mechanizm przystało myśli masz ryte w metalu

Krążą po dziwnych kółkach, nigdy nie wyjdą z tych kółek

Jesteś system mechanicznie doskonały

Jesteś system mechanicznie doskonały

Nagle coś się zepsuło…

Oto płaczesz, po kątach trudno znaleźć przeszły tydzień

Linie proste falują, zamiast kwadratów romby

W każdym głosie słychać

W całym bezwstydzie ostatecznego dnia trąby

Otworzyły się oczy niebieskie

Widzą razem witrynę sklepową i sąd

Przenika się nawzajem tłum

Archanioły i ludzie, archanioły i ludzie

Chmurne morze faluje przez ląd

Ulicami wskroś tramwaje w poprzek

Suną mgliste rydwany, suną mgliste rydwany

Pod mostami różowe błyskawice, choć grudzień

Otworzyły się oczy niebieskie

Otworzyły się oczy niebieskie

Widzisz siebie — marynarza w Azji

A zarazem trzyletniego, pięcioletniego chłopca

Na warszawskim podwórku

Na warszawskim podwórku

I siebie przed maturą w gimnazjum

Namnożyło się tych postaci, namnożyło się tych postaci

Stoją ogromnym tłumem

A wszystko to ty, a wszystko to ty…

Nie możesz tego objąć szlifowanym w żelazie rozumem

Żyjesz i jesteś meteorem

Lata całe tętni ciepła krew…

Du lebst und du bist ein Meteor

Das warme Blut pulsiert seit Jahren

Die Rhythmen werden von einem winzigen Motor in den Brüsten herausgeklopft

Vom Gehirn zur Hand verläuft ein Draht, kein Nerv

Wie es sich für einen Mechanismus gehört, sind Ihre Gedanken in Metall eingraviert

Sie gehen in seltsamen Kreisen herum, sie werden nie aus diesen Kreisen herauskommen

Sie sind ein mechanisch perfektes System

Sie sind ein mechanisch perfektes System

Plötzlich ist etwas kaputt gegangen...

Hier weinst du, in den Ecken ist die vergangene Woche schwer zu finden

Gerade Linien winken, statt Quadrate gibt es Rauten

Höre es in jeder Stimme

In aller Schamlosigkeit des letzten Tages der Posaune

Blaue Augen öffneten sich

Sie sehen gemeinsam das Schaufenster und den Hof

Die Masse durchdringt einander

Erzengel und Menschen, Erzengel und Menschen

Ein wolkiges Meer wogt über das Land

Straßenbahnen über die Straßen

Nebelwagen bewegen sich, Nebelwagen bewegen sich

Rosa Blitze unter den Brücken, obwohl Dezember

Blaue Augen öffneten sich

Blaue Augen öffneten sich

Sie sehen sich selbst - ein Seemann in Asien

Und auch ein dreijähriger Junge, fünf Jahre alt

In einem Warschauer Hinterhof

In einem Warschauer Hinterhof

Und ich vor dem Abitur

Diese Zahlen vervielfachten sich, diese Zahlen vervielfachten sich

Sie stehen in einer riesigen Menschenmenge

Und alles davon bist du, und alles davon bist du ...

Du kannst es nicht mit deinem eisenpolierten Verstand annehmen

Du lebst und du bist ein Meteor

Das warme Blut pulsiert seit Jahren ...