Pianista I Ja - Grzegorz Turnau

Słodka Bazylia — tak się nazywa bar

Zamknięty, bo minęła już dwunasta

Tak ciepło tu.

Wychodzić trochę żal

Ostatnie szklanki chowa barman

Dopijam piwo, sięgam już po płaszcz

W kieszeni mam monetę dla pianisty

Nad klawiaturą widzę smutną twarz

Na piramidzie nut — szklankę whisky

On mówi: — Proszę, powiedz jak to jest

Dlaczego wszystko trzeba chować na tym świecie?

Ja tu co noc na dwa, na trzy, na sześć

A to jest przecież całe moje życie

Dziś rano zostawiła mnie dziewczyna

Bo jednej rzeczy ukryć nie umiałem:

Że w chwili kiedy siadam do pianina

Zapominam, że mam duszę i mam ciało

Przerwał i spojrzał gdzieś w mrok pustej sali

A ja monetę obracałem w palcach…

— Przepraszam, powiedziałem, pan zapali?

I czy pan mógłby zagrać jeszcze tego walca…

Patrzyliśmy na siebie dobrą chwilę

Barman ponuro patrzył na zegarek

Więc wyszperałem parę groszy na napiwek

I ruszyłem w stronę drzwi, przez pustą salę

Idąc myślałem, stary, widzisz, tak to jest

To co mówiłeś jest mi jakby skądś znajome

To piwo i ty… i na ulicy deszcz…

I każdy z parasolem w swoją stronę…

Na pewno wkrótce znajdzie się dziewczyna

Co myśli, czuje, kocha i potrafi…

Więc zanim znowu siądziesz jutro do pianina

Wyrzuć tych kilka niepotrzebnych fotografii

Sweet Basil – so heißt der Riegel

Geschlossen, weil es schon zwölf Uhr ist

Es ist so warm hier drin.

Ein bisschen Bedauern herauskommen

Der Barkeeper versteckt die letzten Gläser

Ich trinke mein Bier aus und greife nach meinem Mantel

Ich habe eine Münze für den Pianisten in meiner Tasche

Über der Tastatur sehe ich ein trauriges Gesicht

Auf der Notenpyramide - ein Glas Whisky

Er sagt: - Bitte sagen Sie mir, wie es ist

Warum ist es notwendig, alles in dieser Welt zu verbergen?

Ich komme jeden Abend für zwei, drei, sechs hierher

Und das ist mein ganzes Leben

Eine Freundin hat mich heute morgen verlassen

Denn eines konnte ich nicht verbergen:

Das in dem Moment, in dem ich mich ans Klavier setze

Ich vergesse, dass ich eine Seele und einen Körper habe

Er hielt inne und blickte irgendwo in die Dunkelheit des leeren Raums

Und ich drehte die Münze in meinen Fingern ...

- Entschuldigung, sagte ich, rauchen Sie?

Und könnten Sie diesen Walzer noch einmal spielen ...

Wir sahen uns eine Weile an

Der Barkeeper sah düster auf seine Uhr

Also fand ich ein paar Cent für ein Trinkgeld

Und ich ging durch den leeren Raum zur Tür

Als ich ging, Mann, sehen Sie, so ist es

Was du gesagt hast, kommt mir irgendwie bekannt vor

Es ist Bier und du ... und Regen auf der Straße ...

Und alle mit einem Regenschirm in ihre Richtung ...

Es wird sicher bald eine Freundin geben

Was denkt, fühlt, liebt und kann ...

Also bevor du dich morgen wieder ans Klavier setzt

Werfen Sie diese wenigen unnötigen Fotos weg