Kiedy Się Dziwić Przestanę - Maryla Rodowicz

Kiedy się dziwić przestanę

Gdy w mym sercu wygaśnie czerwień

Swe ostatnie, niemądre pytanie

Niezadane w połowie przerwę

Będę znała na wszystko odpowiedź

Ubożuchna rozsądkiem maleńkim

Czasem tylko popłaczę sobie

Łzami tkliwej, głupiej piosenki

By za chwilę wszystko, wszystko zapomnieć

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Zgubię śpiewy podziemnych strumieni

Umrze we mnie co nienazwane

Co mi oczy jak róże płomieni

Dni jednakim rytmem pobiegną

Znieczulone, rozsądne, żałosne

Tylko życia straszliwe piękno

Mnie ominie nieśmiałą wiosną

Za daleko jej będzie do mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Lżej mi będzie i łatwiej bez tego

Ścichną szczęścia i bóle wyśmiane

Bo nie spytam już nigdy — dlaczego?

Błogi spokój wyrówna mi tętno

Gdy się życia nauczę na pamięć

Wiosny czułej bolesne piękno

Pożyczoną poezją zakłamię

I nic we mnie, we mnie

Nic koło mnie, koło mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Wenn ich aufhöre mich zu wundern

Wenn das Rot in meinem Herzen verblasst

Seine letzte, dumme Frage

Unaufgefordert mitten in der Pause

Ich werde die Antwort auf alles wissen

Schlecht mit einem winzigen Sinn

Ich werde nur manchmal weinen

Tränen eines zarten, albernen Liedes

Alles in einem Moment vergessen

Wenn ich aufhöre mich zu wundern

Es wird nach mir sein, es wird nach mir sein

Es wird nach mir sein, es wird nach mir sein

Es wird nach mir sein, nach mir

Wenn ich aufhöre mich zu wundern

Ich werde das Singen der unterirdischen Ströme verlieren

Der Unbekannte wird in mir sterben

Was meine Augen wie Flammenrosen sind

Die Tage werden im gleichen Tempo verlaufen

Anästhesiert, vernünftig, erbärmlich

Nur ein Leben von schrecklicher Schönheit

Eine schüchterne Quelle wird an mir vorbeiziehen

Sie wird zu weit von mir entfernt sein

Wenn ich aufhöre mich zu wundern

Es wird nach mir sein, es wird nach mir sein

Es wird nach mir sein, es wird nach mir sein

Es wird nach mir sein, nach mir

Wenn ich aufhöre mich zu wundern

Ohne wird es immer einfacher

Glück und lächerliche Schmerzen werden verstummen

Weil ich nie wieder fragen werde - warum?

Glückseliger Frieden wird meinen Herzschlag ausgleichen

Wenn ich das Leben auswendig lerne

Die zarte schmerzhafte Schönheit des Frühlings

Ich werde mit geliehener Poesie brechen

Und nichts in mir, in mir

Nichts um mich herum, um mich herum

Wenn ich aufhöre mich zu wundern

Es wird nach mir sein, es wird nach mir sein

Es wird nach mir sein, es wird nach mir sein

Es wird nach mir sein, nach mir