Potrzebny Jest na To Czas - PIH

Przeszłość Cie pogrąża, nie pozwól jej na to

Pogódź się ze stratą, nie ma ich już wśród nas

Ta rana się zabliźni, potrzebny jest na to czas

Upór w zwalczaniu przeciwności mam

Miłości nie ma między nami, przeszła nawet złość

Dziś nie jestem sam — odmienny bywa los

Gdy przestanie bić mi serce, funkcjonować mózg

Przykryj dłonią moje zdjęcie, poczujesz życia puls

Zapragniesz mnie z powrotem, łzy spadną na ziemię

Zdusisz w sobie ból, wiesz, znam to pragnienie

Gdy widzę twarze bliskich w tłumie, nie mam czasem siły

Walczę z nimi, nie chce by wspomnienia mnie zabiły

Wiem to kolej rzeczy, zgon i narodziny

Piach parę lat wcześniej, przecięcie pępowiny

Wszystko porasta mchem czasu, widzę coraz mgliściej

Lodowaty wiatr zrywa z drzew ostatnie złote liście

Twoja twarz, śmiech rozchodzi się echem

Mam pięć lat park — na złamanie karku lecę

Niech to będzie wiecznością, nie przeszłością, chwilą

Tak piękne momenty życie nam obrzydziło

Zgniotło, wyssało i wypluło

Proza życia przytłoczyła poezję i czułość

Widzę Ciebie słyszę głos, nie czuję dotyku

Często myślę o tym do bladego świtu

Wyciągam rękę - drzwi się zatrzaskują ciszą

Otwieram je na klatce schody jak ja nic nie słyszą

Znów się czuję sam, obok mnie nie stoi nikt

Przywykłem — przełykam życia cierpki łyk

Piję dalej wodę chociaż studnię zatruło

Dobre wspomnienia tylko życie mi ratują

Kiedy myślę o Tobie to bezsilność znowu czuję

Pisze parę zdań i do Ciebie adresuje

Ty mi nie odpowiesz nie wiem jak się miewasz

Jak mam sobie radzić kiedy żyć się odechciewa?

Słyszę tylko echo gdy do Ciebie dzwonię

Teraz za tą przyjaźń karę przyszło ponieść

Idę jak przez mgłę, Ty znasz moje motywy

Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych

Czemu właśnie teraz mój umysł nie szwankuje

Powiedz jak zapomnieć, powiedz, ja spróbuje

Czasu mi brakuje dawno nie zaznałem snu

Biegnę bez opamiętania aż brakuje tchu

Tracę Ciebie z oczu, Twój obraz się rozmywa

Dziś nie jestem sam — proszę za to wybacz

Znam smak krwi, potu, łez

Z resztą wiesz jak jest kiedy wszystko traci sens

Chcę kogoś osądzić ale to niczyja wina

Nie chcę się pogrążać, nie chcę już wspominać

Nie chcę o tym myśleć i samego siebie zwodzić

Właśnie nadszedł czas żeby z prawdą się pogodzić

Ja wiem kto jest kto, znam umiar w tym wszystkim

Uwagę skupiam na dniu dzisiejszym i na najbliższych

Co do tych słów, weź je za pewnik

Nikt nic nie Ci nie jest krewny, a co do reszty

Poszło w niepamięć bo jeśli coś jest prawdziwe

To nic tego nie złamie nigdy

Poczuj ten ból pragnienia, nie wszystkie są w zasięgu

Tu ktoś nie może przeboleć, że prawda jest po mojej stronie

Nie boję się odezwać tylko nie, chce na tym koniec

Powtarzam się, robię to ostatni raz, szkoda zachodu

Życie zepsuło nas już dawno, dziś oddalam to

Jest mi wszystko jedno, a ty nadal tego nie wiesz

Że zawsze jest potrzebny jaki pretekst

A życie w tym zakresie, żaden limit

Ty mi tu nie udowodnisz nic, bo miłość i przyjaźń dla mnie

To znaczy to samo co żyć mimo różnic charakteru

Staram się w trosce o lepsze jutro

W zaufanym gronie witam nowy dzień

Die Vergangenheit begräbt dich, lass es nicht zu

Akzeptiere den Verlust, sie sind nicht mehr bei uns

Diese Wunde wird heilen, es braucht Zeit

Ich bin hartnäckig im Kampf gegen Widrigkeiten

Es gibt keine Liebe zwischen uns, sogar die Wut ist vergangen

Heute bin ich nicht allein – das Schicksal ist anders

Wenn mein Herz aufhört zu schlagen, hört mein Gehirn auf zu arbeiten

Bedecke mein Bild mit deiner Hand, du wirst den Puls des Lebens spüren

Du wirst mich zurückhaben wollen, Tränen werden auf den Boden fallen

Du wirst den Schmerz unterdrücken, weißt du, ich kenne dieses Verlangen

Wenn ich die Gesichter geliebter Menschen in der Menge sehe, habe ich manchmal keine Kraft

Ich kämpfe gegen sie, ich will nicht, dass die Erinnerungen mich umbringen

Ich kenne die Ordnung der Dinge, Tod und Geburt

Schleifen Sie ein paar Jahre zuvor und schneiden Sie die Nabelschnur

Alles ist vom Moos der Zeit überwuchert, ich sehe immer trüber

Der eisige Wind reißt die letzten goldenen Blätter von den Bäumen

Dein Gesicht, Gelächter hallt wider

Ich bin ein fünfjähriger Park – ich werde mir das Genick brechen

Lass es die Ewigkeit sein, nicht die Vergangenheit, ein Augenblick

Solche schönen Momente des Lebens ekelten uns an

Es zerknitterte, saugte und spuckte aus

Die Prosa des Lebens überwältigt Poesie und Zärtlichkeit

Ich sehe dich, ich höre deine Stimme, ich fühle keine Berührung

Ich denke oft bis zum Morgengrauen darüber nach

Ich strecke meine Hand aus – die Tür fällt lautlos zu

Ich öffne sie im Treppenhaus, weil ich nichts höre

Ich fühle mich wieder allein, niemand steht neben mir

Ich bin daran gewöhnt - ich schlucke den sauren Schluck des Lebens

Ich trinke immer noch Wasser, obwohl der Brunnen vergiftet ist

Gute Erinnerungen retten nur mein Leben

Wenn ich an dich denke, fühle ich mich wieder machtlos

Er schreibt ein paar Sätze und spricht dich an

Du wirst mir nicht antworten, ich weiß nicht, wie es dir geht

Wie soll ich damit umgehen, wenn ich nicht leben will?

Ich höre nur ein Echo, wenn ich dich rufe

Nun, für diese Freundschaft war es an der Zeit, die Strafe zu zahlen

Ich gehe durch einen Nebel, du kennst meine Motive

Wer im Gedächtnis der Lebenden bleibt, stirbt nicht

Warum ist mein Verstand gerade jetzt

Sag mir, wie man vergisst, sag mir, ich werde es versuchen

Mir läuft die Zeit davon. Ich habe schon lange nicht mehr geschlafen

Ich renne unerbittlich, bis ich außer Atem bin

Ich verliere dich aus den Augen, dein Bild verschwimmt

Heute bin ich nicht allein – bitte vergib mir das

Ich kenne den Geschmack von Blut, Schweiß, Tränen

Du kennst übrigens das Gefühl, wenn alles seinen Sinn verliert

Ich möchte jemanden verurteilen, aber niemand ist schuld

Ich will mich nicht verirren, ich will mich nicht erinnern

Ich will nicht darüber nachdenken und mich täuschen

Es ist an der Zeit, sich mit der Wahrheit auseinanderzusetzen

Ich weiß, wer wer ist, ich kenne Mäßigung in all dem

Ich konzentriere meine Aufmerksamkeit auf den heutigen Tag und meine Lieben

Betrachten Sie diese Worte als selbstverständlich

Niemand ist mit Ihnen verwandt, und was den Rest betrifft

Es ist in Vergessenheit geraten, weil, wenn etwas wahr ist

Nichts wird es jemals brechen

Fühle diesen Schmerz der Begierde, nicht alle sind in Reichweite

Hier kommt niemand darüber hinweg, dass die Wahrheit auf meiner Seite ist

Ich habe keine Angst, mich zu äußern, nur nein, ich möchte, dass es endet

Ich wiederhole mich, ich mache es zum letzten Mal, es ist Zeitverschwendung

Das Leben hat uns schon lange verwöhnt, heute verschenke ich es

Es ist mir egal, und du weißt es immer noch nicht

Dass man immer eine Ausrede braucht

Und das Leben in dieser Hinsicht keine Grenzen

Du kannst mir hier nichts beweisen, denn Liebe und Freundschaft sind für mich

Das bedeutet dasselbe wie trotz charakterlicher Unterschiede zu leben

Ich versuche es für ein besseres Morgen

Ich begrüße einen neuen Tag in einem vertrauenswürdigen Unternehmen