Jesienne Cienie Czekające Na Kolejną Reinkarnację - Arkona

Jesienne cienie

W sercu masz strach i niepokój

W duszy nienasycone dreszcze

W każdym płonącym spojrzeniu

Chłód i zimno jak jesienne deszcze

W ciele zarodnia zarazy jest już tak dojrzała

Nie masz siły na taką zdradę za grzechy marnej skazy

Świat wiecznej zguby pożera mnie jak oszalały

Dzwony biją ostatnią z ostatnich chwil

Jesienne cienie

Za mroczna przystań w nocy słabo widoczna

Kieruje losem naszego dzieła

Tak samo giniesz w tym samym czasie

To tylko gra o sobie, o własne myśli

Egoistyczny proces przetrwania

Nigdy nie myśl, że potem już nic

Egoizm zwycieży

Egoizm!

Bo król każe sciąć, sprawiedliwie Cię osądzi

To Twoja walka w przyjaźni

I król Twym sługą jest, a potem krok w czary

Chwilami widzę jak we mgle

Balsamy piękna i brzydoty

Te koszmary, te wyraźne kontury

Widzę patrzą na to bez ochoty

Topnieje śnieg a woda rzeźbi

Ołtarze życia na martwej ziemi

Odchodzi lato, powraca chłód

Zanika radość, wiruje ziąb

Chwilami krwią obmarzną ręce

W kraty zmieniają obraz przyszłości

Topnieje miłość, wraca otępienie

Jesienne cienie budzą się do życia

Cmentarze zasypał biały śnieg

A ci którzy tu są, to dawno ich nie ma

Herbstliche Schatten

Du hast Angst und Angst in deinem Herzen

Unersättliche Schauer in der Seele

In jedem brennenden Blick

Kühl und kalt wie Herbstregen

Im Körper sind die Pest-Sporangien schon so ausgereift

Sie haben keine Kraft für einen solchen Verrat für die Sünden eines eitlen Makels

Die Welt des ewigen Untergangs verschlingt mich wie verrückt

Die Glocken läuten mit den letzten der letzten Momente

Herbstliche Schatten

Nachts zu dunkler Hafen, kaum sichtbar

Er lenkt die Geschicke unserer Arbeit

Ebenso stirbst du gleichzeitig

Es ist nur ein Spiel um dich selbst, um deine eigenen Gedanken

Egoistischer Überlebensprozess

Denke niemals, dass danach nichts mehr passieren wird

Der Egoismus wird siegen

Selbstsucht!

Weil der König enthauptet wird, wird er dich fair beurteilen

Das ist dein Freundschaftskampf

Und der König ist dein Diener, und dann trittst du in die Magie ein

Manchmal sehe ich wie im Nebel

Balsame der Schönheit und Hässlichkeit

Diese Albträume, diese klaren Konturen

Ich sehe, sie schauen es an, ohne es zu wollen

Der Schnee schmilzt und das Wasser formt

Altare des Lebens in einer toten Erde

Der Sommer geht, die Kälte kehrt zurück

Die Freude verschwindet, die Kälte wirbelt

Manchmal beflecken ihre Hände ihr Blut

In Bars verändern sie das Bild der Zukunft

Die Liebe schmilzt dahin, die Dumpfheit kehrt zurück

Herbstschatten werden lebendig

Weißer Schnee bedeckte die Friedhöfe

Und die, die hier sind, sind schon lange weg