Skad Przychodzimy, Kim Jestesmy, Dokad Idziemy - Grzegorz Turnau

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Przecież my wiemy, że nie bardzo pasujemy

Do takich pytań i do braku odpowiedzi

Sąsiedzi słońca, ziemi, nieba, wody sąsiedzi

Tak nas zostawił na kształt znaku zapytania

Ten co przyjechał i nie pytał lecz się kłaniał

Tak układamy ręce jak nam kiedyś on ułożył

Który tu z nami w słońcu wiele szczęścia dożył

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc

Że przegadany dzień nie starczy ani noc

A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać

I robić to po prostu, na co nas nie stać

Nauczył nas ten malarz, który odkrył nam

Jaki nas bawi kształtów, błysków wielki kram

Wypełnić nimi można wiele pustych scen

Gdzie nie ma słów, a wisi tylko barwny len

Wśród pustych krzeseł i portretów białych dam

Uderza w ściany mocne serce nasz tam-tam

Wstawcie go w ramy, w których zimna cisza lśni

Niech go zobaczy tamten, ten i ty i ty

Pozwoli przyjrzeć się jak się zachowujemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc

Że przegadany dzień nie starczy ani noc

A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać

I robić to po prostu na co nas nie stać

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy…

Wo kommen wir her, wer sind wir, wohin gehen wir

Schließlich wissen wir, dass wir nicht sehr gut zusammenpassen

Auf solche Fragen und auf das Fehlen von Antworten

Nachbarn von Sonne, Erde, Himmel, Wassernachbarn

Also hat er uns wie ein Fragezeichen hinterlassen

Der kam und fragte nicht, sondern verneigte sich

Wir arrangieren unsere Hände so, wie er es einst für uns arrangiert hat

Wer lebte viel Glück mit uns in der Sonne

Hier gab es viele Dinge, Tausende, eine solche Macht

Dass weder ein langer Tag noch eine Nacht ausreichen werden

Und wie man in der Sonne schweigt, zum Mond spielt

Und einfach das tun, was wir uns nicht leisten können

Dieser Maler, der uns entdeckt hat, hat es uns beigebracht

Was uns amüsiert, toller Stall mit Blitzen

Sie können viele leere Szenen damit füllen

Wo es keine Worte gibt und nur farbiges Leinen hängt

Zwischen leeren Stühlen und Porträts weißer Damen

Unser zahmes Herz schlägt gegen die Wände

Setzen Sie es in einen Rahmen, in dem die kalte Stille scheint

Lassen Sie diesen, diesen und Sie und Sie ihn sehen

So können Sie sehen, wie wir uns verhalten

Wo kommen wir her, wer sind wir, wohin gehen wir

Wo kommen wir her, wer sind wir, wohin gehen wir

Wo kommen wir her, wer sind wir, wohin gehen wir

Hier gab es viele Dinge, Tausende, eine solche Macht

Dass weder ein langer Tag noch eine Nacht ausreichen werden

Und wie man in der Sonne schweigt, zum Mond spielt

Und einfach das tun, was wir uns nicht leisten können

Wo kommen wir her, wer sind wir, wohin gehen wir

Woher kommen wir, wer sind wir, wohin gehen wir ...