Wieśniacze Życie - Grzegorz Turnau

W groty lesistej otulon ciszę

O kłamny świat nie troszczę się

Gdy chłodem letnim wietrzyk tchnie

Gdy topól liście z lekka kołysze

Z łagodnym szmerem fale się toczą

Brzeg szmaragdową czarą lśni

W pucharkach srebrnych dając mi

Wodę bez zdrady — jasną, przeźroczą

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro

Przechodzącemu wśród łąk poecie

Kobierca ściele barwną błoń

Zielona Flory hojnej dłoń -

Misternie tkaną w wiosenne kwiecie

Zbłąkany w leśnych ciń wirydarzy

Wsłuchany w dźwięk ptaszęcych pień

Na dworski świat — nikły jak cień -

Patrzę z uśmiechm pogodnym w twarzy

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro (…)

In den bewaldeten Höhlen herrscht Stille

Ich interessiere mich nicht für eine Lügenwelt

Wenn die Sommerbrise kühl ist

Wenn die Pappel ein wenig schwankt

Die Wellen rollen mit einem leisen Rauschen heran

Das Ufer glänzt mit Smaragdglas

In silbernen Bechern, die mir geben

Wasser ohne Verrat - klar, transparent

Oh du!

Sorgen, die nicht von einer Wolke verdeckt werden

Bauernleben

Oh du!

Reichlich mit Dornen durchsetzt

Lila Könige

Ein Dichter, der durch die Wiesen geht

Der Teppich besteht aus einer farbigen Sonne

Grüne Flora einer großzügigen Hand -

Aufwändig gewebt in einer Frühlingsblume

Ein streunender Mann in den Wäldern des Klosters

Dem Geräusch eines Vogelrüssels lauschen

An die Welt des Hofes - dunkel wie ein Schatten -

Ich schaue mit einem fröhlichen Lächeln auf meinem Gesicht

Oh du!

Sorgen, die nicht von einer Wolke verdeckt werden

Bauernleben

Oh du!

Reichlich mit Dornen durchsetzt

Lila Könige (...)