Mahnılar Məni - Orxan Zeynallı

Elə bir hiss var ki, ürəyimdən uzaqdayam

Geri gələndə yolumu kimsə gözləmir (heç kim)

Küləyi bezdirən bu şəhərdə, xoşbəxtlik ehtimalı %1

Danışmaq, yazmaq, oxumaq, yadda qalmaq…

Səni sevən səndən vaxt istəyir, sevgi istəmir

Çağırmışdım dostları dar günümdə…

Hələ də yoxdur səs-səmir

Davamlı payız qoxusu, xəzanlı misralarda

Mən artıq eyni mövzulardan ibarət bir sətir

Mən artıq yaxın deyiləm sənə əvvəlkitək…

Həyatım bələd sənə, qulaqların sözlərimi izləmir!

De sevgin aysberq kimi altda gizlənib, yoxsa üstdəmi?

Səni isidir toxunuşum, yoxsa hər şey sözdəmi?

Maraqlan, gör kim öz həyatını pisləmir?

Həyat bataqlıdır hə?

Bəlkə Aid düz demir?!

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Soyuq divarlara söykənmək

Uzaqlara baxıb — niyə böyüdük?

— demək

Tapa bilsəydik səadəti

Sahil boyu qurduğumuz saraylarda

Dalğalardan çəkinmədən

Özu ilə səmaya səni hissələrlə çəkir gedən

Böyümək — səni böyüdəni itirməkdir, demək!

Məni sıxır keçmişdən qalan gödəkçə və xatirələr!

Sığal çəkir, bu deyil əzizləmək

Bu deyil qəliz demək, həyatı pisləmək

Və kimsə niyə nifrət etdiyini yox

Niyə sevə bilmədiyini deyir

Valideynlər çox vaxt kim olduğunu yox

Kim ola bilmədiyini deyir!

Uzun qış gecələrində, qarışıq fikirlər

Elə o vaxtı susur doğmalar, danışır fikirlər

Sən içməsən də, köhnə dost gəlib, süz deyir

Bütün qış məni dinlə və de — «Orxan düz deyir!»

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Ich habe das Gefühl, dass ich weit von meinem Herzen entfernt bin

Niemand wartet auf mich, wenn ich zurückkomme (niemand)

In dieser windigen Stadt beträgt die Glückswahrscheinlichkeit 1 %

Sprechen, schreiben, lesen, erinnern …

Wer dich liebt, will Zeit von dir, er will keine Liebe

Ich habe meine Freunde an meinem engen Tag angerufen…

Es gibt immer noch kein Geräusch

Anhaltender Herbstduft, kostbare Linien

Ich habe bereits eine Reihe mit denselben Themen

Ich bin nicht mehr in deiner Nähe …

Mein Leben kennt dich, meine Ohren folgen meinen Worten nicht!

Ist die Liebe unten wie ein Eisberg versteckt oder oben?

Ist es heiß, dich zu berühren, oder ist alles so genannt?

Ich frage mich, wer verurteilt nicht sein Leben?

Das Leben ist sumpfig, nicht wahr?

Vielleicht ist Aid nicht richtig?!

In der Dunkelheit namens Leben

Es ist schwierig, mit Träumen zu leben

Wenn du deine Sorgen vergisst und lachst

Lieder mich…

Weint wieder…

In der Dunkelheit namens Leben

Es ist schwierig, mit Träumen zu leben

Wenn du deine Sorgen vergisst und lachst

Lieder mich…

Weint wieder…

An kalte Wände gelehnt

In die Ferne blicken - warum sind wir erwachsen geworden?

- sagen

Wenn wir Glück finden könnten

In den Palästen, die wir an der Küste gebaut haben

Ohne Zögern der Wellen

Derjenige, der dich in Teilen in den Himmel zieht

Erwachsen zu werden bedeutet, denjenigen zu verlieren, der dich großgezogen hat!

Ich bin überwältigt von der Jacke und den Erinnerungen an früher!

Liebkosungen, es verwöhnt nicht

Das ist nicht schlecht zu sagen, das Leben zu verurteilen

Und nicht, warum jemand es hasst

Er sagt, warum er nicht lieben kann

Eltern wissen oft nicht, wer sie sind

Wer sagt, dass Sie nicht sein können!

In langen Winternächten gemischte Gedanken

Zu dieser Zeit schweigen die Angehörigen und sprechen Gedanken

Selbst wenn du nicht trinkst, kommt ein alter Freund und sagt etwas

Hör mir den ganzen Winter zu und sag: "Orkhan hat recht!"

In der Dunkelheit namens Leben

Es ist schwierig, mit Träumen zu leben

Wenn du deine Sorgen vergisst und lachst

Lieder mich…

Weint wieder…

In der Dunkelheit namens Leben

Es ist schwierig, mit Träumen zu leben

Wenn du deine Sorgen vergisst und lachst

Lieder mich…

Weint wieder…