Uzaqlardan Məktub - Orxan Zeynallı

Əziz atam və anam, sağ olun ki, böyütdünüz məni

Mən ola bilərdim indi küçədə dilənənlərdən biri

Döşəməsi soyuq mərmərdən yığılan kobud şəhərdə

Deyiləm sevinənlərdən ki, növbəti gün oyanıb diri

Mənim uşaqlığım keçdi də müharibə illərində

Həyətdə oynayanda valideynlər çörək növbələrində

Susuz günlər çevrilirdi su daşıma əyləncəsinə

Ala biləcəyim hər dərdə göstərdiniz hamıdan öncə sinə

Əziz atam və anam, siz bəzən dalaşırdınız

Gözümü yumub, qorxub istəyirdim evdən qaçmaq

Siz mənə bilmədən bəlkə də göstərdiniz həyatın üzün

Mən hələ də bilmirəm nədir spirtli içkinin qapağını açmaq

«Böyüyüb soyuq biri olacam» — deyib bərk qucaqlamaq

Uşaqlığa qayıtmaq bir neçə dəqiqəlik heç olmasa

Həyatda qırdığın qəlbləri geri qaytarmaq ki, sonra

Başdaşını qucaqlayıb «Bağışla» demək gec olmasın

Əziz atam və anam, sizə deyiləcək sözüm çox

Mənim uşaqlıqda az olub oyuncağım, amma gözüm tox

Çətin vəziyyətlərdə düzgün addım atmağı öyrətdiniz

Mənə görə təvəllüd göstərmir insanın böyüklüyünü

İçimə qapandım illərlə, azaldı səsim, küyüm

Alışıb yansam, bu torpağa istəmərəm tökülsün külüm

Məni isidərsən, gülüm, mahnılar olmayanda

Bu şəhər yaman boş görünür insanlıq olmayandan

Əziz atam və anam, siz günahkar deyilsiniz

Bir dənə çirkli yağışa görə buludlar ola bilməz cavabdeh

Bir qurtum su istəyəndə bir okean verirsiniz

Dilənçi yaxşı görər sevgi hərdən isitməz, əzab verir

Həqiqət qorumaqdırsa ailəni, vətəni, evi

Gənclik vəfasız quş kimi əylənib, tükənib gedir

Qalır təkcə insanlıq qışda sadiq sərçətək

O heç vaxt uçmayacaq, gəl bir ömürlük mərc edək

Lieber Vater und Mutter, danke, dass ihr mich großgezogen habt

Ich könnte jetzt einer der Bettler auf der Straße sein

In einer rauen Stadt mit kaltem Marmorboden

Ich bin nicht glücklich, dass er am nächsten Tag lebend aufgewacht ist

Meine Kindheit habe ich im Krieg verbracht

Die Eltern essen abwechselnd Brot, während sie im Hof ​​spielen

Aus durstigen Tagen wurde Wassertransportspaß

Bei jedem Schmerz, den ich bekommen konnte, hast du zuerst deine Brust gezeigt

Mein lieber Vater und meine liebe Mutter, ihr habt euch manchmal gestritten

Ich schloss meine Augen und hatte Angst, von zu Hause wegzulaufen

Du hast mir unwissentlich das Gesicht des Lebens gezeigt

Ich weiß immer noch nicht, was ich den Alkoholdeckel öffnen soll

„Ich werde zu einer kalten Person heranwachsen“, sagte er und umarmte sie fest

Mindestens ein paar Minuten, um in die Kindheit zurückzukehren

Danach die gebrochenen Herzen ins Leben zurückbringen

Es ist noch nicht zu spät, deinen Kopf zu umarmen und zu sagen: „Es tut mir leid.“

Lieber Vater und Mutter, ich habe Ihnen viel zu sagen

Als Kind hatte ich wenig Spielzeug, aber meine Augen waren voll

Sie haben gelernt, in schwierigen Situationen den richtigen Schritt zu tun

Für mich zeigt die Geburt nicht die Größe einer Person

Ich war jahrelang gefangen, meine Stimme wurde leiser

Wenn ich mich daran gewöhne, möchte ich nicht, dass meine Asche auf diesen Boden fällt

Du wärmst mich auf, lächelst, wenn es keine Lieder gibt

Diese Stadt sieht hässlich menschenleer aus

Mein lieber Vater und meine liebe Mutter, Sie sind nicht schuldig

Wolken können nicht für einen einzigen schmutzigen Regen verantwortlich sein

Wenn Sie um einen Schluck Wasser bitten, geben Sie einen Ozean

Der Bettler liebt gut, manchmal heizt die Liebe nicht, es tut weh

Wenn die Wahrheit darin besteht, die Familie, die Heimat, das Zuhause zu schützen

Die Jugend ist wie ein untreuer Vogel, und sie ist erschöpft

Was bleibt, ist ein treuer Sperling im Winter der Menschheit

Es wird niemals fliegen, wetten wir ums Leben