Twoja Postac - Grzegorz Turnau

Wśród drzew schylonych o północy

Wśród jasnych widów złego mroku

Coś się przemienia w naszej mocy

Ktoś się porusza z naszym krokiem

Kiedy tak idziesz w szumnej szacie

A wiatr ją targa i rozwiewa

Nie bój się ty nie idziesz sama

Chodzą wraz z tobą wszystkie drzewa

Ziemia jak echo minionych dni grające w borze

A nasze cienie wśród martwych pni wieszają zorze

Dziwnie się srebrzysz aniele mój w tęczowym piórze

Nade mną góry, wieżyce miast

Nade mną…

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać, jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Miła moja już późno

Chylą się żółte mlecze

W doliny napływa gór cień

Cichy odwieczerz

Już późno już późno już późno

Miła moja trudno z miłości się podnieść

A jeszcze ciężej od złych nowin

Gdy patrzą na nas w ciemnym nowiu

Chłodniej chłodniej boisz się

Nie ma się czego bać nie ma się czego bać

To tylko księżyc idzie srebrne chusty prać

I tylko cicha trawa, trawa wśród kamieni

Wiesz?

— ludzie ludzie są dziećmi dużemi

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Unter den um Mitternacht gebogenen Bäumen

Unter den hellen Gespenstern der bösen Dunkelheit

Etwas ändert sich in unserer Macht

Jemand bewegt sich mit unserem Schritt

Wenn du so in einem dunstigen Gewand gehst

Und der Wind zerrt daran und bläst es weg

Keine Angst, du gehst nicht alleine

Alle Bäume gehen mit dir

Erde wie ein Echo vergangener Tage beim Spielen im Wald

Und unsere Schatten hängen Polarlichter zwischen toten Baumstämmen

Mein Engel ist seltsam silbrig in einer regenbogenfarbenen Feder

Über mir Berge, Stadttürme

Über mir…

Blaue breite Fenster

Und helle Streifen von den Lampen

Und dein Charakter, heller Charakter

Ich kenne dich so, ich kenne dich so

Blaue breite Fenster

Und helle Streifen von den Lampen

Und Ihr Charakter ist eine helle Figur

Ich kenne dich so, ich kenne dich so

Meine Liebe, es ist spät

Gelber Löwenzahn beugt sich vor

Schatten fließt in die Täler

Stilles Alter

Es ist spät, es ist spät, es ist spät

Meine Liebe, es ist schwer, aus der Liebe aufzustehen

Und noch schwerer als schlechte Nachrichten

Wenn sie uns im dunklen Neumond anschauen

Je kälter, desto kälter hast du Angst

Es gibt nichts zu befürchten, nichts zu befürchten

Das ist nur der Mond, um silberne Schals zu waschen

Und nur stilles Gras, Gras zwischen den Steinen

Du weisst?

- Menschen Menschen sind große Kinder

Blaue breite Fenster

Und helle Streifen von den Lampen

Und Ihr Charakter ist eine helle Figur

Ich kenne dich so, ich kenne dich so

Blaue breite Fenster

Und helle Streifen von den Lampen

Und Ihr Charakter ist eine helle Figur

Ich kenne dich so, ich kenne dich so