Mury - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

On natchniony i młody był ich nie policzyłby nikt

On im dodawał pieśnią sil śpiewał że blisko już świt

Świec tysiące palili mu znad głów podnosił się dym

Śpiewał że czas by runął mur oni śpiewali wraz z nim

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów

Niosła ze sobą starą treść dreszcze na wskroś serc i głów

Śpiewali wiec klaskali w rytm jak wystrzał poklask ich brzmiał

I ciążył łańcuch zwlekał świt on wciąż śpiewał i grał

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Aż zobaczyli ilu ich poczuli siłę i czas

I z pieśnią że już blisko świt szli ulicami miast

Zwalali pomniki i rwali bruk — Ten z nami!

Ten przeciw nam!

Kto sam ten nasz najgorszy wróg!

A śpiewak także był sam

Patrzył na równy tłumów marsz

Milczał wsłuchany w kroków huk

A mury rosły rosły rosły

Łańcuch kołysał się u nóg…

Patrzy na równy tłumów marsz

Milczy wsłuchany w kroków huk

A mury rosną rosną rosną

Łańcuch kołysze się u nóg…

Er war inspiriert und jung, niemand würde sie zählen

Er gab ihnen Kraft mit einem Lied, er sang, dass es fast dämmerte

Tausende Kerzen brannten und Rauch stieg von seinem Kopf auf

Er sang, dass es an der Zeit sei, dass die Mauer fällt, und sie sangen mit

Reiß die Zähne der Stangen aus den Wänden

Brechen Sie die Fesseln, brechen Sie die Peitsche

Und die Mauern werden einstürzen

Und sie werden die alte Welt begraben!

Reiß die Zähne der Stangen aus den Wänden

Brechen Sie die Fesseln, brechen Sie die Peitsche

Und die Mauern werden einstürzen

Und sie werden die alte Welt begraben!

Bald kannten sie das Lied auswendig und die Melodie selbst ohne Worte

Es trug den alten Inhalt mit sich, zitterte in Herzen und Köpfen

Sie sangen, also klatschten sie im Rhythmus, während ihr Applaus wie ein Schuss klang

Und die Kette war schwer, es dämmerte noch, er sang und spielte noch immer

Reiß die Zähne der Stangen aus den Wänden

Brechen Sie die Fesseln, brechen Sie die Peitsche

Und die Mauern werden einstürzen

Und sie werden die alte Welt begraben!

Reiß die Zähne der Stangen aus den Wänden

Brechen Sie die Fesseln, brechen Sie die Peitsche

Und die Mauern werden einstürzen

Und sie werden die alte Welt begraben!

Bis sie sahen, wie viele von ihnen ihre Kraft und Zeit spürten

Und mit dem Lied, dass es kurz vor der Morgendämmerung sei, gingen sie durch die Straßen der Städte

Sie stürzten Denkmäler ein und zerrissene Bürgersteige - Dieses hier bei uns!

Der gegen uns!

Wer allein ist unser schlimmster Feind!

Und der Sänger war auch allein

Er beobachtete den stetigen Marsch der Menge

Er schwieg und lauschte dem Dröhnen der Schritte

Und die Mauern wuchsen und wuchsen

Die Kette schwankte an den Füßen ...

Er blickt auf den stetigen Marsch der Menge

Er schweigt, lauscht dem Dröhnen der Schritte

Und Mauern wachsen, wachsen, wachsen

Die Kette schwankt zu den Füßen ...