Portret zbiorowy we wnętrzu - Dom opieki - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Surowo na nas patrzą szafarki dni ostatnich

W milczeniu oskarżają, żeśmy się zestarzeli

Zmieniają prześcieradła — wyrodne nasze matki

Nienawidzące dzieci w wykrochmalonej bieli

Jak one — pomarszczonych na tle poduszek gładkim

Przynoszą nam posiłek, jak dar na zmarnowanie

Te kury obrażone na jajko — że zepsute

I zaciskają usta, gdy słyszą ust mlaskanie

Jakby musiały połknąć coś przez nas już przeżute

Skarane miłosierdziem za dawne grzechy panien

Pensjonariusze łaski, niesfornych starców grono

Nasłuchujemy z trwogą szelestu czarnych sukien

Broimy niedołężnie, gdy świece pogaszono

I niedomknięte okno minuty liczy stukiem

Wzywając kolejnego na zasłużone łono

Objęły nas staruchy w wieczyste dożywocie —

Artystów-deliryków, oślepłych geografów

Bezbronnych generałów, Chrystusów na Golgocie

Zbankrutowanych skąpców, odkrywców innych światów

Płynących krypą pryczy po swym przedśmiertnym pocie

Kapłanki dyscypliny bez odstępstw, bez wyjątków

Pilnują nas bez przerwy żółtymi powiekami

Byśmy — nieobliczalni, skąpani jak we wrzątku

Znów — życiem nienażarci — nie stali się chłopcami

I świata nie zaczęli urządzać od początku

Amen

Die Prediger der letzten Tage sehen uns streng an

Sie werfen uns im Stillen vor, alt zu werden

Sie wechseln die Bettwäsche - unsere Mütter sind degeneriert

Hassende Kinder in gestärktem Weiß

Wie sie - zerknittert vor dem Hintergrund glatter Kissen

Sie bringen uns eine Mahlzeit als Geschenk zum Verschwenden

Diese Hühner sind vom Ei beleidigt - dass es verdorben ist

Und sie pressen ihre Lippen zusammen, wenn sie den Mund schmatzen hören

Als müssten sie etwas von uns Gekautes schlucken

Mit Barmherzigkeit bestraft für die früheren Sünden der Jungfrauen

Insassen der Gnade, eine Gruppe widerspenstiger alter Männer

Mit Angst lauschen wir dem Rascheln schwarzer Kleider

Wir entjungfern, wenn die Kerzen aus sind

Und wenn das Fenster geöffnet ist, klicken die Minuten

Einen anderen zu einem wohlverdienten Mutterleib rufen

Wir wurden von den alten Frauen zu lebenslanger Haft umarmt -

Wahnsinnige Künstler, blinde Geographen

Die hilflosen Feldherren, die Christusse auf Golgatha

Bankrotte Geizhälse, Entdecker anderer Welten

Kojen, die nach ihrem Todesschweiß in einer Krypta schweben

Priesterinnen der Disziplin ohne Ausnahmen, ohne Ausnahmen

Sie beobachten uns mit gelben Augenlidern

Wir wären - unberechenbar, in kochendem Wasser gebadet

Nochmals, weil sie sich nicht auskennen, sind sie keine Jungen geworden

Und sie haben nicht von Anfang an damit begonnen, die Welt zu arrangieren

Amen