Sprawozdanie z raju - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

W raju tydzień pracy trwa trzydzieści godzin

Pensje są wyższe ceny stale zniżkują

Praca fizyczna nie męczy (wskutek mniejszego przyciągania)

Rabanie drzewa to tyle co pisanie na maszynie

Ustrój społeczny jest trwały a rządy rozumne

Naprawdę w raju jest lepiej niż w jakimkolwiek kraju

Na początku miało być inaczej —

Świetliste kręgi chóry i stopnie abstrakcji

Ale nie udało się oddzielić dokładnie

Ciała od duszy i przychodziła tutaj

Z kroplą sadła nitką mięśni

Trzeba było wyciągać wnioski

Zmieszać ziarno absolutu z ziarnem gliny

Jeszcze jedno odstępstwo od doktryny ostatnie odstępstwo

Tylko Jan to przewidział: zmartwychwstaniecie ciałem

Boga oglądają nieliczni

Jest tylko dla tych z czystej pneumy

Reszta słucha komunikatów o cudach i potopach

Z czasem wszyscy będą oglądali Boga

Kiedy to nastąpi nikt nie wie

Na razie w sobotę o dwunastej w południe

Syreny ryczą słodko

I z fabryk wychodzą niebiescy proletariusze

Pod pachą niosą niezgrabnie swe skrzydła jak skrzypce

Im Paradies dauert die Arbeitswoche 30 Stunden

Die Gehälter sind höher und die Preise sinken stetig

Handarbeit ermüdet nicht (durch weniger Reiz)

Einen Baum zu pflücken ist so viel wie Tippen

Das Sozialsystem ist stabil und die Regierung ist rational

Das Paradies ist wirklich besser als jedes Land

Am Anfang sollte es anders sein -

Leuchtende Chöre und Abstraktionsgrade

Aber es war nicht möglich, genau zu trennen

Körper von Seele und sie kam hierher

Mit einem Tropfen Fett ein Muskelfaden

Du musstest Schlüsse ziehen

Mischen Sie die Körnung des Absoluten mit der Körnung des Tons

Eine weitere Abweichung von der Lehre, die letzte Abweichung

Nur Johannes hat das vorausgesehen: Du wirst im Körper auferstehen

Gott wird von wenigen beobachtet

Es ist nur für diejenigen mit reiner Luft

Der Rest hört Botschaften über Wunder und Überschwemmungen

Mit der Zeit wird jeder Gott sehen

Niemand weiß, wann dies geschehen wird

Vorerst Samstag Mittag

Die Sirenen heulen süß

Und die blauen Proletarier kommen aus den Fabriken

In ihren Achselhöhlen tragen sie ihre Flügel unbeholfen wie eine Geige