Żyj tą nadzieją - Marek Grechuta

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni

I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni

Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją

Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię

Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj poprzez mgły zwątpienia, przecież mimo to

Wieszcz ostrzy pióro swoje, by przekreślić zło

I chociaż wiele przy tym łez w sobie skrył

Pisał, bo wiedział dobrze, że ty będziesz żył

Żył tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żył tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żył z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żył tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj, aby tym co żyli spłacić pewien dług

Tym co przed laty brali w sztywne ręce płóg

Dla swoich dzieci, wnuków szykowali świat

Przez tyle długich i niewdzięcznych lat

Żyli tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyli tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyli z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyli tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj, chociaż miłość twoja trafia w ślepy mur

Śnij, choć nad głową krążą czarne stada chmur

Błądź po stronicach książek, to ich czerń i biel

Wskażą ci jeszcze niejeden piękny cel

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni

I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni

Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją

Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię

Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Lebe, um die Ketten der harten Tage der Gehörlosen zu sprengen

Und plötzlich schwimmst du und denkst, dass du nur träumst

Wandere mit dieser Hoffnung durch die Wolken der Träume

Dass andere nach dir kommen und dich freisprechen werden

Lebe die Hoffnung, die Kolumbus oder Bach hatten

Lebe die Freude, für die Chaplin die Lumpen angezogen hat

Lebe mit dem Lächeln, das die Mona Lisa hat

Lebe diesen Atem, den ein Marathonläufer kennt

Lebe durch die Nebel des Zweifels, aber trotzdem

Die Prophezeiung schärft seine Feder, um das Böse auszulöschen

Und obwohl er viele Tränen in sich verbarg

Er schrieb, weil er genau wusste, dass du leben würdest

Er lebte die Hoffnung, die Kolumbus oder Bach hatten

Er lebte die Freude, für die Chaplin die Lumpen anzog

Er lebte mit diesem Lächeln, das die Mona Lisa hat

Er lebte den Atem, den der Marathonläufer kennt

Lebe, um eine bestimmte Schuld bei denen abzuzahlen, die gelebt haben

An diejenigen, die vor Jahren das Bein in steife Hände genommen haben

Sie bereiteten die Welt für ihre Kinder und Enkel vor

Für so viele lange und undankbare Jahre

Sie lebten die Hoffnung, die Kolumbus oder Bach hatten

Sie lebten die Freude, für die Chaplin die Lumpen anzog

Sie lebten mit diesem Lächeln, das die Mona Lisa hat

Sie lebten diesen Atem, den der Marathonläufer kennt

Lebe, obwohl deine Liebe gegen eine blinde Wand stößt

Träume mit schwarzen Wolkenschwärmen, die über deinem Kopf schweben

Wandern Sie durch die Seiten von Büchern, es ist ihr Schwarz-Weiß

Sie werden Ihnen mehr als ein schönes Ziel zeigen

Lebe, um die Ketten der harten Tage der Gehörlosen zu sprengen

Und plötzlich schwimmst du und denkst, dass du nur träumst

Wandere mit dieser Hoffnung durch die Wolken der Träume

Dass andere nach dir kommen und dich freisprechen werden

Lebe die Hoffnung, die Kolumbus oder Bach hatten

Lebe die Freude, für die Chaplin die Lumpen angezogen hat

Lebe mit dem Lächeln, das die Mona Lisa hat

Lebe diesen Atem, den ein Marathonläufer kennt