Epitafium dla Dylana - Jacek Kaczmarski

Ocean w nas śpi

I horyzont z nas drwi

Płytka fala fałszywie się mieni

A prawdziwy jest rejs

Do nieznanych ci miejsc

Kiedy płyniesz na przekór przestrzeni

I na tej z wielu dróg

Po co ci para nóg

I tak dotrzesz na pewno do końca

Niepotrzebny ci wzrok

Żeby wyczuć swój krok

I nie musisz wciąż radzić się słońca

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Zlekceważą twój głos

Którym wróżysz im los

Od jakiego ich nic nie wyzwoli

Bo zabije ich las

Rąk co klaszczą na czas

W marsza rytm co śmierć niosąc nie boli

Patrz jak piją i żrą

Twoją żywią się krwią

I żonglują słowami twych pieśni

Lecz nic nie śni im się

A najlepiej wiesz że

Nie istnieje wszak to co się nie śni

By przy śmierci twej być

Płakać śmiać się i drwić

To jedyny cel twojej eskorty

Oddaj komuś rząd dusz

I na własny szlak rusz

Tam gdzie żadne nie zdarzą się porty

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

Das Meer schläft in uns

Und der Horizont verspottet uns

Die seichte Welle schimmert falsch

Und die Kreuzfahrt ist real

An Orte, die dir unbekannt sind

Wenn du gegen den Weltraum schwimmst

Und auf dieser einer der vielen Straßen

Warum brauchen Sie ein Paar Beine

Du wirst das Ende auf jeden Fall erreichen

Sie brauchen Ihr Augenlicht nicht

Deinen Schritt zu spüren

Und Sie müssen nicht ständig die Sonne konsultieren

Anhänger und Diener

Die Menge hing zu deinen Füßen

Sie sind deine gierigen Wächter der Freiheit

Du wirst sie dorthin führen

Wo solltest du allein sein

Sie werden mit ihnen keine Grenze überschreiten

Anhänger und Diener

Die Menge hing zu deinen Füßen

Sie sind deine gierigen Wächter der Freiheit

Du wirst sie dorthin führen

Wo solltest du allein sein

Sie werden mit ihnen keine Grenze überschreiten

Sie ignorieren deine Stimme

Was du ihnen von ihrem Schicksal erzählst

Von denen nichts sie befreien wird

Weil der Wald sie töten wird

Die Hände, die im Takt klatschen

Im Marsch schmerzt der Rhythmus, was dem Tod nicht schadet

Sieh zu, wie sie trinken und essen

Sie ernähren sich von deinem Blut

Und sie jonglieren mit den Worten deiner Lieder

Aber sie träumen von nichts

Und das wissen Sie am besten

Denn was nicht existiert, existiert nicht

Bei deinem Tod zu sein

Weinen, lachen und spotten

Dies ist der einzige Zweck Ihrer Begleitung

Schenke jemandem eine Reihe von Seelen

Und gehen Sie Ihren eigenen Weg

Wo es keine Häfen gibt

Sie werden sagen, Sie seien entkommen

Aber sie werden an Land gehen

Und die verräterischen Lampen werden dich erleuchten

Aber du schaust weg

Sie werden zwischen den Wellen segeln

Bis du schließlich selbst zur Welle wirst

Sie werden sagen, Sie seien entkommen

Aber sie werden an Land gehen

Und die verräterischen Lampen werden dich erleuchten

Aber du schaust weg

Sie werden zwischen den Wellen segeln

Bis du schließlich selbst zur Welle wirst