Karmaniola - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Ile wściekłości trwoga w was zajadła

Potrafi ciągle z ludzkiej dobyć mowy

A wszak Bastylia wcale nie upadła

I nikt królewskiej nie zażądał głowy

Lud wszystko zna — jałmużnę post i chłostę

I w wasze oczy spojrzy bez zmrużenia

A nikt nie mierzy latarń ludzkim wzrostem

Na szafotach rosną krzyże przebaczenia

Lecz wy widzicie dół kopany w piachu

I sztandar który płynie ponad trony

Nienawiść dzieckiem śmiertelnego strachu

A czegóż mają bać się miliony?

Wszystko się według ich potoczy woli

Choć niejedno jeszcze może się wydarzyć

Póki co tańczmy w rytmie karmanioli

Nim mały kapral obwoła się Cesarzem!

Dlatego chcecie stanąć wbrew ich woli

By czas odmierzać w spadających głowach

By w rozpędzone dźwięki karmanioli

Wszedł marsz przez Alpy armii Suworowa!

Wie viel Wut hast du befürchtet

Er kann immer noch menschlich sprechen

Schließlich ist die Bastille überhaupt nicht gefallen

Und keine königliche Person verlangte nach einem Kopf

Die Leute wissen alles - Almosen, Fasten und Auspeitschen

Und er wird dir in die Augen schauen, ohne zu blinzeln

Und niemand misst Laternen nach menschlicher Größe

Kreuze der Vergebung wachsen auf den Gerüsten

Aber du siehst eine in den Sand gegrabene Grube

Und das Banner, das über den Thronen weht

Hasse ein Kind voller Todesangst

Und wovor sollten Millionen Angst haben?

Alles wird nach ihrem Willen gehen

Obwohl noch mehr als eine Sache passieren könnte

Lasst uns vorerst zum Rhythmus von Karmaniola tanzen

Bevor sich der kleine Korporal Kaiser nennt!

Deshalb wollen Sie sich gegen ihren Willen stellen

Um die Zeit in fallenden Köpfen zu messen

Zu den rauschenden Klängen von Karminen

Er trat in den Marsch von Suworows Armee durch die Alpen ein!