Piosenka żebracza - Jacek Kaczmarski

Dajcie mi proszę, co łaska.

Żebrak — też człowiek do diaska!

Śpiewać już nie mam siły,

Żarty mi się skończyły.

Siedzę na Placu Zamkowym

Z tym, co na plecach zostało,

Sięgam po rozum do głowy,

Lecz rozum by żyć - to za mało!

Tłuką o pierś resztki serca,

Serce nadzieją frymarczy,

Lecz — może jestem oszczerca —

Serce — by żyć - nie wystarczy!

Dajcie mi proszę, co łaska…

Mówią mi — wstań i zapracuj!

Raz jeszcze zakasz rękawy,

Albo zabieraj się z placu

Bo szpecisz piękno Warszawy.

Tu zagraniczni turyści

Widzieć chcą cud odbudowy

A ty wrażenia im niszczysz

Żebrząc na Placu Zamkowym.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Gdybym łez trochę miał jeszcze

To bym nad sobą zapłakał

Kto dziś pamięta w rym mieście

Że to ja budowałem barbakan!

Człowiek bez dały urodzin,

Człowiek bez dnia swych imienin —

Życie oddałem urodzie

Renesansowych kamienic.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nigdy nikomu nie znany,

Po łokcie w glinie i w piachu

Ryłem, jak kret tresowany

Tunel na Trasie Wschód-Zachód.

Jakby mi było za mało

Pracy do grobowej deski

Póki sił jeszcze starczało

Stawiałem Zamek Królewski.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nie mówcie więc, że coś niszczę,

Nie mówcie mi, że coś szpecę

Bo moje myśli są czystsze

Niż wasze myśli i serca.

Tkwić chcę tu duszą i ciałem,

Spróbujcie mi to odebrać!

To miasto — ja zbudowałem

By mieć na starość gdzie żebrać…

Dajcie mi proszę, co łaska…

Bitte gib mir, was du Gnade.

Ein Bettler - auch ein verdammter Mann!

Ich habe keine Kraft mehr zu singen,

Meine Witze sind vorbei.

Ich sitze am Schlossplatz

Mit dem, was auf meinem Rücken übrig ist

Ich greife nach meinem Kopf

Aber der Grund zu leben ist nicht genug!

Sie schlagen die Überreste ihres Herzens gegen ihre Brüste,

Das Herz ist die Hoffnung eines Barkeepers,

Aber - vielleicht bin ich ein Verleumder -

Das Herz - um zu leben - ist nicht genug!

Bitte gib mir, was du Gnade ...

Sie sagen mir - steh auf und arbeite!

Ärmel wieder hochkrempeln

Oder raus aus dem Platz

Weil Sie die Schönheit von Warschau entstellen.

Hier sind ausländische Touristen

Sie wollen das Wunder des Wiederaufbaus sehen

Und Sie zerstören ihre Eindrücke

Betteln auf dem Schlossplatz.

Bitte gib mir, was du Gnade ...

Wenn ich ein bisschen mehr Tränen hätte

Ich würde für mich weinen

Wer erinnert sich noch heute an diese Stadt

Dass ich eine Barbakane baue!

Ein Mann ohne Geburtstag,

Ein Mann ohne seinen Namenstag -

Ich habe mein Leben der Schönheit gewidmet

Bürgerhäuser der Renaissance.

Bitte gib mir, was du Gnade ...

Nie jemandem bekannt

Bis zu den Ellbogen in Lehm und Sand

Ich habe wie ein abgerichteter Maulwurf begraben

Tunnel auf der Ost-West-Route.

Als ob es mir nicht genug wäre

Arbeiten Sie bis zur Todestafel

Solange noch genug Kraft da war

Ich habe das Königsschloss gebaut.

Bitte gib mir, was du Gnade ...

Sagen Sie also nicht, ich mache etwas kaputt

Sag mir nicht, ich bringe etwas durcheinander

Weil meine Gedanken sauberer sind

Als deine Gedanken und Herzen.

Ich will hier bleiben mit Leib und Seele,

Versuchen Sie, es mir wegzunehmen!

Diese Stadt - ich habe gebaut

Im Alter zu haben, wo man betteln soll ...

Bitte gib mir, was du Gnade ...