Pusty raj - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

W pustym raju dni po wygnaniu

Stwórca trawi na długich spacerach

Nocą leży na chmurnym posłaniu

Jasność własna sen mu odbiera

Swoich praw się uczy na pamięć

Sam ich musi przestrzegać by trwały

W pustym raju niebo jak kamień

Pusty raj jest dla Stwórcy za mały

A ludzi dwoje

W świecie brodzi

Adam poluje

Ewa dzieci rodzi

W pustym raju powietrze kwaśne

Jałowieje nietknięta ziemia

Zarastają ścieżki ostatnie

Nikt nie zbiera owoców stworzenia

W wielkiej ciszy prócz kroku swojego

Słyszy Stwórca rytm uporczywy

Z drzewa wiedzy dobrego i złego

Lecą jabłka w wysokie pokrzywy

A tam deszcz pada

Wichry żałosne

Adam ma katar

Ewa sieka czosnek

W pustym raju archanioł Gabriel

Miecz ognisty czyści od święta

To przed Panem wypręży się nagle

To postraszy z nudów zwierzęta

Towarzyszy Stwórcy w przechadzkach

Lecz nie może Go bawić rozmową

Żadną myślą zaskoczyć znienacka

Obaj myślą wszak jednakowo

Na ludzkim lądzie

Nagle już starzy

Adam wciąż błądzi

Ewa ciągle marzy

W pustym raju czas przejął władanie

Stwórca czeka z rękami wzdłuż ciała

Panujący światu skazaniec

Dożywocie wyłącznej chwały

Życie Pana jest wiecznym czuwaniem

Wśród niewysłowionych problemów

W pustym raju cokolwiek się stanie

Zawsze stanie się przeciw Niemu

In einem leeren Paradies in den Tagen nach dem Exil

Der Schöpfer verdaut auf langen Spaziergängen

Nachts liegt er auf einem trüben Bett

Der Schlaf nimmt ihm seine Klarheit

Er lernt seine Rechte auswendig

Er muss ihnen selbst gehorchen, damit sie Bestand haben

In einem leeren Paradies ist der Himmel wie ein Stein

Ein leeres Paradies ist zu klein für den Schöpfer

Und zwei Personen

Waten in der Welt

Adam jagt

Ewa bringt Kinder zur Welt

In einem leeren Paradies, saure Luft

Der Boden ist karg, unberührt

Die letzten Wege sind zugewachsen

Niemand erntet die Früchte der Schöpfung

In großer Stille, abgesehen von deinem Schritt

Er hört den anhaltenden Rhythmus des Schöpfers

Vom Baum der Erkenntnis von Gut und Böse

Die Äpfel fliegen hoch in Brennnesseln

Und dort regnet es

Erbärmliche Winde

Adam hat eine laufende Nase

Ewa hackt den Knoblauch

In einem leeren Paradies der Erzengel Gabriel

Das feurige Schwert reinigt vom Feiertag

Es wird plötzlich zum Herrn springen

Das wird die Tiere aus Langeweile erschrecken

Er begleitet den Schöpfer auf Spaziergängen

Aber er kann Ihn nicht mit Gesprächen amüsieren

Ohne daran zu denken, Sie unerwartet zu überraschen

Beide denken das gleiche

Auf Menschenland

Plötzlich ist er alt

Adam irrt immer noch

Ewa träumt immer noch

In einem leeren Paradies übernimmt die Zeit

Der Schöpfer wartet mit seinen Händen an seinem Körper

Der regierende Sträfling der Welt

Lebenszeit von exklusivem Ruhm

Das Leben des Herrn ist ewige Wachsamkeit

Unter den unbeschreiblichen Problemen

Was auch immer in einem leeren Paradies passiert

Es wird immer gegen Ihn sein