Szturm - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Szturmują bramy!

Kłódek trzask!

Ze wszystkich stron rozgrzane twarze!

Straż puszcza pod naciskiem mas!

Wpadają w chłodne korytarze

Wołając — Czas!

Już czas!

Już czas!

Gną się parkiety pod naporem

Zrośnięte otwierają drzwi

Wśród rzeźb, obrazów i ubiorów

Z przepisów barwna ciżba drwi

I woła — Wzoru!

Wzoru!

Wzoru!

Muzeum wszystkich nie pomieści

Więc idą przez pamiątek zbiór

A ci, co raz już całość przeszli

Z powrotem zamykają sznur

Wołając — «Treści!

Treści!

Treści!»

Patrzą na szable, katafalki

Procesje zamienionych w lód

Błamy sztandarów rozpostartych

Wybrzmiałych pieśni zwoje nut

I krzyczą - Walki!

Walki!

Walki!

I cisza tej zapada miary

Gdy nagle wiedzą, czego chcą

Ci, którym przeznaczono mary

A którzy o swe życie drżą

Ale wołają - Wiary!

— Ofiary… — echem mury drwią

Sie stürmen die Tore!

Knacken Sie die Vorhängeschlösser!

Gesichter heiß auf allen Seiten!

Die Wachen ließen unter dem Druck der Massen los!

Sie fallen in kühle Korridore

Aufschrei - Zeit!

Es ist Zeit!

Es ist Zeit!

Parkettböden biegen sich unter Druck

Die Verschmolzenen öffnen die Tür

Unter Skulpturen, Gemälden und Kleidern

Die bunte Menge spottet über die Regeln

Und er schreit - Muster!

Das Muster!

Das Muster!

Das Museum kann nicht alle aufnehmen

Also gehen sie die Sammlung von Erinnerungsstücken durch

Und die, die das Ganze schon einmal durchgemacht haben

Sie schließen das Seil wieder

Aufschrei - «Inhalt!

Inhalt!

Inhalt! "

Sie schauen auf Säbel und Katafalken

Prozessionen verwandelten sich in Eis

Wir liegen auf den ausgebreiteten Bannern

Zerzauste Notenlieder

Und sie schreien – Kämpfe!

Kampf!

Kampf!

Und das Schweigen dieser Maßnahme fällt

Wenn sie plötzlich wissen, was sie wollen

Diejenigen, die für Maria bestimmt sind

Und die um ihr Leben zittern

Aber sie weinen - Faith!

- Opfer ... - echot die Wand spöttisch