Wojna postu z karnawałem - Jacek Kaczmarski

Niecodzienne zbiegowisko na śródmiejskim rynku

W oknach, bramach i przy studni, w kościele i w szynku

Straganiarzy, zakonników, błaznów i karzełków

Roi się pstrokate mrowie, roi się wśród zgiełku

Praca stała się zabawą, a zabawa — pracą:

Toczą się po ziemi kości, z kart się sypią wióry

Nic nie znaczy, ten co nie gra, ci co grają - tracą

Ale nie odróżnić w ciżbie, który z nich jest który

W drzwiach świątyni na serwecie krzyże po trzy grosze

Rozgrzeszeni wysypują się bocznymi drzwiami

Klęczą jałmużnicy w prochu pomiędzy mnichami

Nie odróżnić, który święty, a który świętoszek

Oszalało miasto całe

Nie wie starzec ni wyrostek

Czy to post jest karnawałem

Czy karnawał - postem!

Dosiadł stulitrowej beczki kapral kawalarzy

Kałdun — tarczą, hełmem — rechot na rozlanej twarzy

Zatknął na swej kopii upieczony łeb prosięcia

Będzie żarcie, będzie picie, będzie łup do wzięcia

Przeciw niemu — tron drewniany zaprzężony w księży

A na tronie wychudzony tkwi apostoł postu

Już przeprasza Pana Boga za to, że zwycięży

A do ręki zamiast kopii wziął Piotrowe Wiosło

Prześcigają się stronnicy w hasłach i modlitwach

Minstrel śpiewa jak to stanął brat przeciwko bratu

W przepełnionej karczmie gawiedź czeka rezulatu

Dziecko macha chorągiewką - będzie wielka bitwa

Oszalało miasto całe…

Siedzę w oknie, patrzę z góry, cały świat mam w oku

Widze co kto kradnie, gubi, czego szuka w tłoku

Zmierzchem pójdę do kościoła, wyspowiadam grzeszki

Nocą przejdę się po rynku i pozbieram resztki

Z nich karnawałowo-postną ucztą jak się patrzy

Uraduję bliski sercu ludek wasz żebraczy

Żeby w waszym towarzystwie pojąć prawdę całą:

Dusza moja — pragnie postu, ciało — karnawału!

Eine ungewöhnliche Versammlung auf dem Marktplatz in der Innenstadt

In den Fenstern, Toren und am Brunnen, in der Kirche und in der Bar

Händler, Mönche, Narren und Zwerge

Es ist ein kunterbunter Schwarm, der im Trubel umherschwärmt

Aus Arbeit wird Spaß und aus Spaß wird Arbeit:

Knochen rollen auf den Boden, Chips fallen von den Karten

Es bedeutet nichts, diejenigen, die nicht spielen, diejenigen, die es tun, verlieren

Aber nicht, um der Menge zu sagen, was was ist

Kreuze für drei Groschen auf einer Tischdecke in der Tür des Tempels

Die Abgelösten fließen durch die Seitentür heraus

Almosenmänner knien im Staub zwischen den Mönchen

Man kann nicht sagen, wer heilig und wer prüde ist

Die ganze Stadt wurde verrückt

Weder der alte Mann noch der Teenager wissen es

Ist dieses Fasten ein Karneval

Oder Fasching - Fasten!

Er bestieg ein Hundert-Liter-Fass Kavallerie-Korporal

Kałdun - mit einem Schild, einem Helm - krächzend auf seinem verschütteten Gesicht

Auf sein Exemplar klebte er einen gebackenen Ferkelkopf

Es wird Essen geben, es wird zu trinken geben, es wird Beute zum Mitnehmen geben

Gegen ihn - ein hölzerner Thron, der den Priestern vorgespannt ist

Und auf dem Thron sitzt ein abgemagerter Apostel des Fastens

Er entschuldigt sich bereits bei Gott für den Sieg

Und statt einer Kopie nahm er Piotrowe Wiosło

Unterstützer in Parolen und Gebeten rasen

Der Spielmann singt, als Bruder gegen Bruder kämpfte

In der überfüllten Taverne wartet das Geschwätz auf Ergebnisse

Das Kind schwenkt die Fahne - es wird eine große Schlacht geben

Die ganze Stadt ist verrückt geworden ...

Ich sitze am Fenster, ich schaue nach unten, die ganze Welt ist in meinem Auge

Ich sehe was, wer stiehlt, verliert, was er in der Menge sucht

Bei Einbruch der Dunkelheit werde ich in die Kirche gehen, meine Sünden bekennen

Nachts mache ich einen Spaziergang um den Marktplatz und sammle die Reste

Aus ihnen ein Faschings- und Fastenfest wie gesehen

Ich werde die Menschen deiner Bettler erfreuen, die mir am Herzen liegen

Um die ganze Wahrheit in Ihrem Unternehmen zu verstehen:

Meine Seele sehnt sich nach Fasten, mein Körper sehnt sich nach Karneval!